Gedichten - Rebekka van Elsäcker

Drop of reflection

Dit afgelopen jaar startte met Licht en Hoop
Er was hoop, verwachting en geen vrees
Niets dat naar een langere donkere tijd verwees
En toen was daar toch de onrust en wanhoop

De wereld draaide ineens om haar as
Het was en is niet meer zoals het was
Regels bepalen ons leven in deze huidige tijd
Waar staan we, en waar zijn we toe bereidt

Zoekend naar verbinding om overeind te kunnen blijven staan
Voor hen, waarvan het leven veranderde in een stormbaan
Waarin vrees werd verankerd in ziekte en verlies
Een geliefde naaste of familielid die de laatste adem uitblies
Soms geen afscheid kunnen nemen, het was en is loodzwaar
Pijn, verdriet en rouw laten hun sporen na dit jaar

Echter zijn er in de donkere dagen van deze tijding
Ook kleine lichtpuntjes van toewijding
We worden gedwongen tot onthaasten
Oog hebben voor de ander, onze naasten

Zoekend naar mogelijkheden tot binding
Dat is bijvoorbeeld gevonden in een internetverbinding
Samen Zingen, vergaderen en live-stream kerkdiensten
Met dank aan de vrijwilligers en hun verdiensten

Door alles heen is er Hoop en schijnt het Licht
Dat ons pad in deze donkere tijd verlicht
God wil onze Hoop en Verwachting zijn
In tijden van zorgen, hetzij groot of hetzij klein

Je bestemming

Op een dag kan het leven ineens zomaar anders zijn
Je wordt diep geraakt door het verdriet en voelt verscheurende pijn
Het licht schijnt vanaf dat moment niet meer door de kieren van je hart
Donkerheid, gebrokenheid, verscheuring en verdriet is het en dat verwart

Zoekend naar geborgenheid, niet wetend welke weg in te slaan
Wat leidt naar houvast om overeind te kunnen blijven staan?
Jouw voet staat vast en biedt houvast om te kunnen bewegen
Maar de silhouet van jouw figuur is vaag en zacht, bijna verlegen

Maar met name verwarrend, geen idee welke beweging waarnaar toe leidt
Zoekend, welke weg in te slaan, na het voelen van rusteloosheid
Een zuchten naar boven en zoekend naar rust
Het is het zuchten van het hart vol verdriet en onrust

Maar weet, in het zuchten, als je het niet meer weet, dan is daar God
De Heilige Geest zucht met je mee, maakt een gebed van jouw lot
Die bid dat jij in de ingewikkelde dingen van je leven
Dwars door alles heen, toch op je bestemming zal worden verheven.

Alle ingewikkelde dingen die in je leven plaatsvinden
Houden je niet bij God vandaan, want je bent één van Gods beminden
Het werkt mee ten goede, zelf het moeilijkste in dit leven, in het verzuchten
Wees niet bang, dat je niet meer bidden kan, want dan is daar de Geest in je zuchten.

Ook dan is God bij je.
Hij zal je leiden, naar je bestemming…

Een bezongen lied met boventoon

Ja ik hoor een lied, het is een lied van passie en moed
het bezingt de rozen met de doornen in één groet

Positiviteit voert de boventoon in dit lied van moed en kracht
en ja, luister, het is niet alleen een melodie van kommer en klacht
ook houvast, doorzettingsvermogen en blijdschap wordt bezongen
en ook de woorden van liefde, vriendschap en aandacht komen uit haar longen

En toch ondanks dat iedere vezel in haar lichaam vaak weerstand biedt
in het basale van het dagelijks leven, ja dat is het eerste wat een ander ziet..
dan toch, ondanks de strijd van de ongrijpbare ziekte in haar leven,
zie ik het optimisme, de glimlach van haar persoonlijkheid, vooruit steven

dan voel ik een bron van liefde, warmte en geluk in haar bestaan
wie ben ik dan met mijn gezonde lijf, als ik mijzelf naast haar zie staan
het maakt mij klein en geeft mij zicht op de kleine dingen die het doen
een arm om je heen, een knuffel, een lach om iets geks, een dikke zoen

(Een vriendin vroeg mij om een gedicht voor haar vriendin Ellen te maken.
De ziekte ALS heeft Ellen de laatste jaren van haar leven in de greep gehouden.
Helaas is zij aan de gevolgen hiervan overleden.)

Mijn jas

Op de de plek waar ik zojuist stond
Zag ik nog één houten hangertje op de grond
Dat is mooi, die kan ik gebruiken voor mijn jeans-jas
Een betere plek, dan midden in het groene gewas

Hangend, zie ik meer kreukels dan me lief zijn
Ach ja, gladstrijken ligt toch ook niet in mijn lijn
Een rimpel meer of minder, het geeft iets meer effect
‘t heeft wellicht te maken met een aandachtsaspect

En weet, ook al is deze jas robuust en stoer
In de kilte en kou, voelt deze jas als velour

Een warme paarse jas

Mijn wandelschoenen bewegen door het bos
Blauwe zijn het, maar … de veters zijn bijna los
Even dubbel strikken en met stevige stap vooruit
Uitkijken dat ik niet op een ongelijkheid stuit

Over uitkijken gesproken, een hoger gelegen punt
Een prachtig vergezicht over de hei, een breekpunt
Donkere en lichte wolken, witte stippen, paarse deken
Ik moet snel zijn, de witte aspecten verbleken
Een gevlekte flits drijft dit alles bijeen en vooruit
Snel naar beneden, het pad volgend rechtuit
De man met stok en hond, een herder, volgt achteraan
En weg zijn ze, uit het zicht, het bos in gegaan

De hei, zo mooi in bloei, een warme paarse jas
Geniet, leg vast, snuif op en hou in je pas

Verleiding

Ik zit in mijn oranjeachtige relaxte stoel
Een beetje te mijmeren, een prettig gevoel
Door het raam een stel starende, mooie bruine ogen
Een beetje meewarig, maar toch ook opgetogen
Het wordt versterkt door een mooi donker geluid
Een prachtige sound die op een vraag van aandacht duidt
Je kent het gevoel wel, dat ze naar je fluiten
De verleiding is te groot en ik stap naar buiten
Dit is mijn kans, even een knuffel van dit prachtige dier
Daat staat hij, de gespierde, wit-bruin gevlekte, jonge stier

Dit zijn van die mooie poldermomenten
Ze doen er toe, ook al zijn het kleine fragmenten

Dromen

Liggend op ’n mooi plekje in het gras liggen we te dromen
Niet verkeerd als er telkens zonnestralen voorbijkomen
De warmte van de zon voelt als een warme deken
Dit warme gevoel blijft in onze wollen vacht steken
Met een beschutte plek in de koude nacht
Voelt die warmte toch een beetje door in onze vacht

En dan… dromen wij alweer over de volgende zonnestralen

De ochtenddauw

De ochtenddauw bedekt het weiland als een deken
De torens van de kerken blijven daarboven steken
De koeien worden bevangen door deze wol
Het geblaat van de schapen klinkt bijna hol
De zon geeft het geheel een warm gezicht
Waardoor de ochtenddauw wordt verlicht
En langzaam vertrekt de dauw zoals deze gekomen is
Het is het mysterieuze wat ik daar nu aan mis

Wachtend op de volgende wollen morgen…